Kilka słów historii…

1 września 1939 r. wojska niemieckie uderzyły na Polskę z zachodu, 17 września wschodnią część II RR najechała Armia Czerwona. Agresorzy zgodnie podzielili między siebie suwerenny kraj, wchodząc w jedyny w swoim rodzaju europejski alians dwóch zbrodniarzach systemów.

We wrześniu 1939 r. leśnicy stanęli do obrony ojczyzny. Szacuje się, że w działaniach zbrojnych różnych formacji podziemi w kraju i walcząc na wszystkich frontach drugiej wojny światowej wzięło udział prawie 4,5 tys. osób zawodowo związanych z leśnictwem.

Podczas wojny na ziemiach okupowanych przez III Rzeszę życie straciło ok. 1650 leśników.

Znacznie trudniej jest oszacować straty na Wschodzie. Ocenia się, że ok. 3 tys. leśników zostało zamordowanych przez wkraczających czerwonoarmistów. Natomiast tzw. Lista Katyńska zawiera nazwiska 724 leśników – oficerów Wojska Polskiego, rozstrzelanych w Katyniu, Miednoje, Kijowie i Charkowie.

Leśnicy działali też w tajnych strukturach. Delegatura Rządu RP na Kraj powierzyła sprawy dotyczące leśnictwa Teofilowi Lorkiewiczowi. Utworzył on tajną administrację leśną. Zadaniem konspiracyjnych komórek było m.in. sabotowanie administracji lasów, a także współpraca ze zbrojnym podziemiem.

Unikalna mapa polskich lasów z 1938 r.

Jak w tamtych latach wyglądały nasze lasy?

Występująca w niemal całej Europie gradacja strzygoni choinówki w latach 1922-1924 niemal doszczętnie zniszczyła Puszczę Notecką. Wycięto wówczas ok. 80% jej drzewostanów, a prace odnowieniowe leśnicy zakończyli niedługo przed wybuchem wojny.

(„Lasy dla niepodległej”, Echa leśne – wydanie specjalne, 2018)